Rasuah merupakan musuh nombor satu negara, bukan COVID-19, bukan Freemason bukan juga Iluminati. Sejarah membuktikan bahawa rasuah dan salah guna kuasa, terlalu asyik dengan kemewahan dan kekuasaan menjadi antara faktor utama kejatuhan sesebuah tamadun.

Banyak kajian jelas menunjukkan bahawa negara yang mempunyai indeks tinggi rasuah mengalami masalah ketidakstabilan dan kemerosotan ekonomi. Dunia menyaksikan budaya rasuah sesebuah negara telah menyebabkan kehancuran pentadbiran dan pemerintahan negara berkenaan.

Negara yang sebati dengan rasuah akan mengurangkan keyakinan masyarakat, pelabur dan merosakkan imej negara di mata dunia. Sebaliknya, negara yang berjaya mengurangkan rasuah dan melaksanakan tindakan keras terhadap perasuah dilihat mula menikmati pertumbuhan ekonomi yang mantap dan menarik pelabur tempatan dan pelabur asing dari seluruh dunia.

Senario dan sentimen di Malaysia

Secara umumnya, kita dapat melihat bahawa jenayah rasuah terus meningkat di Malaysia dan dikhuatiri menjadi budaya dan sebahagian daripada sistem. Malahan kes-kes berprofil tinggi melibatkan rasuah sering kali gagal disabitkan kesalahan di mahkamah dan ini menjadi antara faktor kepada penurunan keyakinan rakyat terhadap usaha membasmi jenayah rasuah di Malaysia.

Pemimpin yang terpalit dengan tuduhan rasuah masih mendapat tempat dalam kalangan penyokong malahan boleh memenangi pilihan raya dan mengekalkan kedudukan masing-masing serta terus popular.

Lebih memalukan, ramai orang agama yang diharapkan menunjukkan suri teladan juga terlibat dalam kegiatan rasuah sepertimana yang dilaporkan oleh Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia (SPRM) baru-baru ini.

Peningkatan rasuah ini bukanlah sekadar pemerhatian tetapi dibuktikan menerusi Indeks Persepsi Rasuah (IPR) oleh Transparency International, di mana Malaysia terus mencatatkan penurunan apabila jatuh ke kedudukan ke-57 pada 2020 berbanding 2019 di tangga ke-51.

IPR merupakan penanda aras peringkat global memberi gambaran tahap rasuah sesebuah negara dengan melihat kepada beberapa indikator seperti agihan peruntukan dana awam, penggunaan aset kerajaan bagi tujuan persendirian, nepotisme dalam perkhidmatan awam, kes disabitkan, keupayaan kerajaan memperkasakan integiti, pendakwaah yang efektif, kerenah birokrasi, kewujudan undang-undang pencegahan dan pelindungan undang-undang kepada pemberi maklumat dan penyiasat.

Fakta ini disokong oleh dapatan soal selidik yang dijalankan SPRM pada 2019 di mana sebanyak 82 peratus responden terdiri daripada pelajar, kakitangan awam dan swasta dan pesara berpendapat isu rasuah dan salah guna kuasa di Malaysia berada pada tahap yang membimbangkan.

Lebih teruk lagi, 22.1 peratus responden menyatakan sanggup menerima rasuah jika mempunyai kuasa atau kedudukan. Kajian SPRM 2017 mengenai persepsi pelajar di institusi pengajian tinggi terhadap rasuah pula mendapati bahawa mahasiswa juga tidak sensitif dengan rasuah di mana lebih kurang 16 peratus menyatakan bahawa mereka sanggup menerima rasuah dan 18.2 peratus sanggup memberi rasuah untuk mengelakkan dikenakan tindakan.

Berdasarkan fakta ini, maka tidak hairanlah masih ada individu dan parti yang memenangi pilihan raya dan dipilih sebagai pemimpin walaupun terpalit dengan skandal rasuah di negara kita ini.

Walaupun Malaysia mempunyai agensi mencegah dan menguatkuasakan undang-undang berkaitan rasuah, kempen anti-rasuah serta Pelan Anti Rasuah Nasional 2019-2023, namun ia dilihat masih tidak mampu untuk menurunkan IPR mahupun mengembalikan keyakinan masyarakat terhadap pencegahan rasuah.

Indoktrinasi minda

Selain memperkenalkan hukuman yang lebih berat terhadap pesalah rasuah dan penguatkuasaan undang-undang serta polisi yang efisyen, agenda membasmi rasuah ini sebenarnya perlu bermula dengan pembentukan minda dan emosi membenci rasuah itu sendiri. Dalam konteks Malaysia dan orang Melayu, sekiranya masyarakat menganggap rasuah ini seumpama najis mughallazah seperti khinzir yang sebati dengan orang Melayu, pastinya rasuah ini akan dijauhi ramai.

Kita dapat melihat bagaimana telitinya orang Melayu memastikan makanan tidak mengandungi sebarang elemen khinzir malahan begitu beremosi sekiranya ada pihak yang tidak menghormati sensitiviti ini. Bahkan hanya kerana isu khinzir ini ia boleh mengakibatkan pergaduhan dan ketegangan hubungan sesama komuniti.

Secara tidak langsung, ini membuktikan bahawa pendidikan sejak awal usia dan berterusan boleh membentuk minda dan emosi setiap individu dengan begitu berkesan dan membekas terhadap sesuatu amalan tidak bermoral dan beretika seperti rasuah.

Oleh itu, sudah sampai masanya untuk semua pihak terutama kerajaan untuk memastikan keberkesanan menanam dan mengindoktrinasikan setiap rakyat mengenai keburukan dan bahayanya rasuah terhadap negara. Sebarang perubahan perlu bermula dengan minda.

Pendidikan rasuah dalam silibus pendidikan

Kempen benci rasuah dan najis rasuah serta memandang hina pelaku rasuah dijadikan agenda utama arus perdana dan dilaksanakan secara berterusan. Kempen Rasuah Busters atas inisiatif gerakan masyarakat sivil merupakan suatu usaha yang perlu diberikan sokongan padu oleh semua pihak. Kerajaan perlu memasukkan silibus khas pendidikan mengenai rasuah yang bersesuaian di setiap tahap sama ada pendidikan pra-sekolah, rendah, menengah dan pengajian tinggi merentasi kaum dan agama. Pendidikan agama khususnya perlu memberi penekanan mendalam terhadap kesalahan rasuah dan salah guna kuasa agar kebencian terhadap rasuah menjadi sebati dalam diri dan ditanam dalam minda setiap murid dan pelajar.

Silibus dan kandungan pengajian termasuk khutbah mengenai rasuah di masjid, surau dan pusat pengajian perlu dimasukkan dan dijadikan bab utama dan disyarahkan secara mendalam.

Rasuah membantut pembangunan negara

Sesungguhnya rasuah adalah musuh utama negara. Ia merencatkan pertumbuhan ekonomi, menyebabkan ketidakstabilan politik, menganggu gugat pentadbiran dan pemerintahan dan menjadi punca kepada perpecahan dan ketidaksamarataan.

Transparency International Malaysia mencatatkan bahawa aktiviti rasuah di Malaysia sahaja telah mengakibatkan kerugian lebih kurang RM40 bilion, sebanyak 4 peratus Keluaran Dalam Negara Kasar iaitu angka begitu besar yang boleh dibelanjakan untuk pembangunan dan kebajikan rakyat. Pelabur dalam dan luar negara juga tidak akan berminat untuk melabur di sebuah negara yang terpalit dengan rasuah yang tinggi.

Bagi memastikan keberkesanan agenda membanteras rasuah ini adalah tidak menjadi kesalahan untuk kita mempelajari dan meneladani negara yang berjaya menangani rasuah seperti Singapura, Finland, Switzerland dan Sweden. Dalam erti kata lain, Malaysia perlu lebih agresif memerangi rasuah dengan apa cara sekalipun untuk memastikan kelestarian dan kesejahteraan negara. Walau apa pun usaha yang dijalankan, ia perlu bermula dengan minda. Minda Benci Rasuah!.

-- BERNAMA

Prof Madya Dr Zulkifli Hasan merupakan Timbalan Rektor (Pembangunan Pelajar dan Penglibatan Komuniti), Universiti Islam Antarabangsa Malaysia (UIAM).